Vanochtend was op de radio te horen dat er 2 miljard per jaar extra komt voor het aantrekken van mensen in de zorg. Hartstikke fijn, zoveel geld voor nieuwe mensen. Maar zorgbestuurders hoor ik steeds vaker zeggen dat er bijna geen mensen te krijgen zijn, zeker geen jonge lui. Verplegende en verzorgende hoor ik bijna allemaal zeggen dat er door alle regels, registraties en tot op de minuut uitgeschreven looprondes, geen lol meer aan is.
We hebben dus veel geld, maar geen mensen én geen leuk werk. Dan heeft nog meer geld in de zorg pompen volgens mij niet veel zin.
Ik denk dat de bijl aan de wortel moet. De verantwoordings- en controledruk die de laatste jaren in de zorg is ontstaan tussen verzekeraars, zorginstellingen en overheid, gevoed door een breed maatschappelijk idee dat het “een zooitje” is in de zorg, creëert een steeds grotere tijds- en capaciteitsbesteding aan verantwoorden (en het controleren en managen van) wat gedaan wordt. In plaats van het doen zelf.
Het kan ook anders. Als we het lef hebben de verzorgende en verplegende te laten doen waar ze van nature lol in hebben, namelijk goede zorg leveren. Met open budgetten, open planningen, globale looprondes en eigen werkafspraken. Rekenschap afleggen naar elkaar en de cliënt. Vanuit vertrouwen dat professionals prima weten wat goede en betaalbare zorg is en hoe je dat met elkaar organiseert. Ook als het fout gaat en er incidenten zijn. Dat geeft 30% meer handen aan het bed, met de huidige mensen. En managers en staf kunnen eindelijk gaan doen waar ze voor opgeleid zijn: teams begeleiden bij het verbeteren van de zorg.
Controle kost geld. En levert een verstikte zorg op waar niemand wil werken. Vertrouwen bespaart geld. En het werk wordt er nog leuker van ook!