Ik ben een houtbewerker. Fan geworden door een workshop van 20 weken, waarin ik van een paar blokken hout, mijn eigen Fender Jazzbass model jaren 60 heb gemaakt. Al schurend en zagend ontdekte ik dat hout eigenlijk een prachtig product is waar je fantastische dingen mee kunt maken.
Tijdens de extra tijd in de avonden tijdens deze coronacrisis borrelde de lol voor houtbewerking weer op. Ik ben nu alleen geen instrumenten meer aan het maken, maar intuïtief creatieve kunstwerken. Of te wel; net zolang aanklooien totdat er iets moois ontstaat. De houtbeitel is daarbij mijn grote vriend. In het begin van mijn houtavontuur had ik een paar prachtige Kirschen beitels gekocht (bij Baptits in Arnhem, de hemel voor houtbewerkers!). Werkte best aardig.
Een tijdje geleden kreeg ik een tip van een hele ervaren houtbewerker. Over hoe ik die mooie beitels moest slijpen tot chirurgische scherpte. Toen werd het pas echt leuk. Ik glij nu door hout heen alsof het boter is en mijn houtsculpturen zijn vreemder en mooier dan ooit.
Vergelijk een kwaliteits- en arbomanagementsysteem eens met een beitel. Ook al is het een geavanceerd en soms kostbaar systeem. Het gaat je pas echt helpen als je hem “slijpt” door training, ruimte in werkoverleg en leernetwerken. Met chirurgische scherpte de kernoorzaken uitbeitelen uit het grove hout van meldingen en risicoscans. Dan wordt samen leren en verbeteren steeds leuker!
Hoe lang blijf jij aanmodderen met een botte beitel?
~Pim Südmeier, Directeur
Extra leestip: ook de Intermediair heeft deze column opgemerkt en Pim Südmeier geïnterviewd over wat een hobby voor je kan betekenen in deze Corona-tijd.