De snelheid waarmee het COVID-19 virus de wereld over raast, onze economische en fysieke zekerheid aantast, onze manier van leven verandert, invloed heeft op wat we ‘normaal’ vinden, overrompelt ons. Het overkomt ons én we hebben er letterlijk geen grip op. En daar houden velen van ons niet van. We willen graag het idee hebben dat we ons geluk kunnen bepalen. Dat onze samenleving maakbaar is. Het virus en zijn gevolgen laten zich echter niet vangen.
Het COVID-19 virus maakt overlevingsmechanismen in ons wakker. Om te overleven zijn we bereid om vergaande beperkingen in onze bewegingsvrijheid voor lief te nemen. Fysieke gezondheid, van jezelf en van anderen, blijkt een belangrijk goed. Dat staat nu voorop.
Vanuit verwondering kijk ik naar mezelf, naar mijn eigen handelen. Ik ervaar het als een vervreemdende tijd. De eerste weken ervaar ik innerlijk ongemak door de opgelegde beperkingen, ook al kan ik nog steeds buiten fietsen en wandelen. Al snel ontdek ik dat fysieke nabijheid van mensen (de energie voelen) en op verschillende plekken zijn en daardoor indrukken opdoen belangrijk voor me zijn. Dat weet ik eigenlijk wel, maar wordt nu nog duidelijker. Mijn plezier en mijn werking zit in het directe contact met mensen en in het informele. Zelf houd ik niet zo van verandering. Niet gemakkelijk in een tijd waarin zo ongeveer alles blijkt te kunnen veranderen. Ik merk dat ik tijd nodig heb om tot me door te laten dringen wat de huidige tijd met me doet, me daarvan bewust te worden.
In mij werd als eerste het opstandige kind wakker: ik wil leven! Alle maatregelen voelen vooral als ingegeven om te overleven. Overleven blijk ik als een gegeven te beschouwen, als iets wat bijna vanzelf gaat. Daar vertrouw ik op. Opletten bij het oversteken, aandacht om mijn lijf gezond te houden en….. ik merk dat ik als vanzelfsprekend wil weten wat er feitelijk gebeurt rondom het COVID-19 virus. Immers, ik moet wel overleven om te kunnen leven.
Leven betekent voor mij actief zijn, creatief en ontwikkelend. Leven is mensen ontmoeten, lekker uitgaan, vrienden en familie bezoeken, lichamelijk contact, samen de vrijheid vieren. Vrij zijn in wat we ons voornemen te doen. Leven is ervaringen opdoen, leren, bewust worden, vreugde en verdriet ervaren. Oftewel deze psychisch en mentale gezondheid is het levensbelang.
De mogelijkheid dat we ons als mensheid meer bewust worden van de gevolgen van ons handelen is een mogelijkheid die deze plotselinge wereldwijde COVID-19 ‘interventie’ zeker in zich heeft. Dat kan positieve effecten hebben.
De kans is groot dat velen weer snel in een actie schieten vanuit het idee dat je de ‘nieuwe tijd’ kunt maken, kunt creëren. Dit geeft het prettige gevoel tenminste iets te doen waardoor je de impact die de huidige tijd op je heeft niet hoeft te voelen.
Leven begint met je bewust te worden van de effecten van de uitbraak van het virus, op jou, je omgeving, je werk en de wereld. Verwonder je hoe je er zelf mee om gaat en laat vertrouwen de drijfveer zijn voor je handelen. Laat alle signalen zonder oordeel binnenkomen, of je er nu blij van wordt of niet. Dat gaat niet vanzelf en vraagt tussentijd: tijd om niet te doen. Wat wil je echt, binnen deze mogelijkheden? Om van hieruit een eerstvolgende stap te zetten.
Adviseur/Onderzoeker/Onafhankelijk Voorzitter Calamiteitenonderzoek